زیرراسته ی Tubulifera (راسته ی بال ریشک داران)

زیرراسته ی Tubulifera

راسته ­ی بال ­ریشک­ داران ………………………………………………………………………………………………….7

2-1-1 ریخت­شناسی ………………………………………………………………………………………………………..7

2-1-2 زیست­شناسی ………………………………………………………………………………………………………..8

2-1-3 تبارشناسی …………………………………………………………………………………………………………..11

2-1-4 رده­بندی ……………………………………………………………………………………………………………..11

زیرراسته ی Tubulifera  ………………………………………………………………………………………..

2-1-6 خانواده­ی Phlaeothripidae …………………………………………………………………………………..14

2-1-6-1 زیرخانواده­ی Phlaeothripinae ………………………………………………………………….16

2-1-6-2 زیرخانواده­ی Idolothripinae ……………………………………………………………………17

2-2 بررسی­های فونستیک ……………………………………………………………………………………………………18

نتایج

 زیرراسته ی Tubulifera ………………………………………………………………………………………………..

   4-1-1 زیرخانواده­ی Idolothripinae ………………………………………………………………………………..28

         4-1-1-1 گونه­ی Pseudocryptothrips meridionalis ………………………………………………..28

  4-1-2 زیرخانواده­ی Phlaeothripinae ……………………………………………………………………………….30

        4-1-2-1 گونه­ی Hoplothrips sp. …………………………………………………………………………….30

        4-1-2-2 گونه­ی Hoplandrothrips sp. ……………………………………………………………………..34

       4-1-2-3 گونه­ی Haplothrips aculeatus (Fabricius) …………………………………………………38

       4-1-2-4 گونه­ی Haplothrips flavicinctus (Karny) …………………………………………………..44

منابع

راسته ی بال ریشک داران

ریخت ­شناسی زیرراسته ی Tubulifera

سر: در این حشرات، سر کم­تحرک است و دارای چشم‌هاي مرکب کاملا رشد یافته می­باشد. در حشرات بال­دار، بین این چشم‌هاي مرکب سه عدد چشم ساده یافت می­شود که به شکل مثلث قرار دارند. ریخت­های بی­بال فاقد چشم ساده هستند. شاخک­ها 4 تا 9 بندي و به اندازه­ی 3/2 طول بدن     می­باشند. بر روی شاخک­ها گیرنده­هایی شیمیایی یافت می­شوند که شکل آن­ها در رده­بندی دارای اهمیت است. قطعات دهانیِ زننده- مکنده، با ساختاری نامتقارن، در سطح زیرین سر جای دارند (مدرس اول، 1385).

قفس­سینه: قفس­سینه از سه حلقه­ی تقریبا شبیه به ­هم تشکیل شده و پس­قفس­سینه آزاد و آشکار است. در گونه­هایی که دو حلقه­ی آخری قفس­سینه با هم ادغام شده­اند، پیش­قفس­سینه دارای ترگوم      (نیم­حلقه­ی پشتی) پهن می­باشد. پاها طویل و ظریف و به شکل رونده و پنجه­ها دو­بندی (زیرراسته ی Tubulifera ) یا یک­بندی (زیر­ راسته­ ی Tubulifera) هستند (حسن­زاده سلماسی، 1373؛ مدرس اول، 1385).

ریخت­های بال­دار داراي دو جفت بال غشایی کاملا رشد ­یافته و بسیار باریک مي‌باشند به طوری که انتهاهای این بال­ها نوک­تیز هستند و هرگز تا نمی­خورند. بال­های جلویی از بال­های عقبی بزرگ‌ترند و در حاشیه­ها یا قسمت­های انتهایی آن­ها، موهای طویلی به شکل ریشک یافت می­شوند که توانايي پرواز را به میزان زیادی افزایش می­دهند. این حشرات به علت داشتن موهای طویل در حاشیه‌ها­ی بال­ها، به نام بال­ریشک­داران خوانده می­شوند. بال­ها در حالت استراحت به طور مستقیم در پشت شکم استقرار می­یابند.

در گونه­هایی که در محل­های امن و محفوظ به سر می­برند، بال­ها کوچک­تر و به شکل پولک درآمده­اند. رگ­بال­ها با این­ که به شدت تحلیل رفته­اند، ولی در بال­های جلویی افزون بر رگ­بال کناری، یک رگ­بال اصلی و یک رگ­بال فرعی دیگر نیز وجود دارند که معمولا توسط 2 تا4 رگ­بال عرضی به یک­دیگر وصل می­شوند. بال­های عقبی حداکثر دارای یک رگ‌بال عرضی هستند. بال­ها در تعدادی از گونه­ها فاقد رگ­بال می­باشند (مدرس اول، 1385).

در برخی گونه­ها، رشد بال­ها کم­تر و یا بی­بالی کامل مشاهده می­شود. در تعدادی از آن­ها مانند گونه­ی Chirothrips manicatus، افرادی با بال­های کاملا رشد­ یافته، کوتاه یا بی­بال وجود دارند. در سایر گونه­ها ممکن است هر دو جنس نر و ماده بال­دار، یک جنس بال­دار و جنس دیگر بی­بال، یا هر دو جنس بال­کوتاه یا بی­بال باشند. ظهور افراد بال­کوتاه در داخل گونه­های بال­دار می­تواند دلیلی بر آغاز فصل بهار باشد (حسن­زاده سلماسی، 1373؛ مدرس اول، 1385).

شکم: شکم یازده حلقه دارد (حلقه­ی آخر همیشه و حلقه­ی اول نیز اغلب تحلیل می­رود) و توسط ساقه­ی ظریف سیاه­رنگی به قفس­سینه وصل می­شود. ماده­های زیرراسته ی Tubulifera فاقد تخم­ریز هستند و دهمین حلقه­ی شکم به شکل لوله­ای طویل و استوانه­ای درآمده و توبولوس[1] یا لوله را به وجود می­آورد (شکل 2-1). در زیرراسته­ی Terebrantia، حلقه­ی دهم شکم کوچک و مخروطی شکل است و اغلب در طول خود آن شکافته شده­است (شکل 2-2).

حشرات ماده­ی زیرراسته­ی Terebrantia دارای تخم­ریز حاصل از یک جفت زایده­ی تناسلی خارج شده از حلقه­های هشتم و نهم شکم می­باشند. تخم­ریز به شکل خنجر و به سمت بالا یا پایین خمیده است. در زیرراسته ی Tubulifera، اندام­های تناسلی ماده بدون تشکیل تخم­ریز، در حاشیه­ی عقبی نهمین حلقه­ی شکم به بیرون باز می­شوند. منفذ جفت­گیری هم­واره در حد فاصل صفحات نهم و دهم شکم با محیط بیرون در ارتباط می­باشد (مدرس اول، 1385).

 زیست ­شناسی زیرراسته ی Tubulifera

تخم­ها به شکل بیضی کشیده می­باشند. در زیرراسته­ی Terebrantia، ماده­ها توسط تخم­ریز اره­مانند خود حفره­هایی را در بافت­های گیاهان ايجاد می­کنند و تخم­ها را به طور انفرادی در داخل آن­ها قرار می­دهند، ولی در زیرراسته ی Tubulifera، تخم­ها در سطح برگ­ها، ساقه­ها و زیر پوسته­ها­ی گیاهان میزبان به طور انفرادی یا گروهی گذاشته می­شوند (حسن­زاده سلماسی، 1373).

لاروهای جوان از نظر شکل عمومی بدن و رفتارهای تغذیه­ای گر چه به حشرات کامل شبیه هستند، ولی در اثر کیتینی شدن ضعیف پوشش بدن، نبود غلاف­های بال و داشتن بندهای کم­تر در شاخک­ها، از آن­ها متمایز می­شوند. سن اول لاروی را دومین مرحله­ی بسیار شبیه به آن دنبال می­کند و سپس در زیرراسته­ی Terebrantia، به ترتیب مراحل پیش­شفیرگی و شفیرگی ظاهر می­شوند. در   زیرراسته ی Tubulifera، یک مرحله‌ي شفیرگی بیش­تر وجود دارد.

در مراحل پیش­شفیرگی و شفیرگی، غلاف­های بال­ها آشکارتر می­شوند و شاخک­ها به طور خمیده بر روی قفس­سینه به سمت عقب قرار می­گیرند. در این دو مرحله، تغذیه متوقف می­شود. پیش­شفیرگی و شفیرگی گر ­چه مراحلی غیرفعال هستند، ولی در صورت تحریک آن­ها، به آهستگی قادر به حرکت می­باشند. در گونه­­ی Heliothrips haemorrhoidalis، مرحله­ی شفیرگی بر روی گیاه و در بیش­تر تریپس­های دیگر نیز در داخل بقایای گیاهی یا در زیر خاک سپری می­شود (مدرس اول، 1385).

تبارشناسی زیرراسته ی Tubulifera

وضعیت تریپس­ها در دوره­های زمین­شناختی و هم­چنین خویشاوندی آن­ها با سایر حشرات به طور دقیق مشخص نشده است. لذا، گروه کاملا جداگانه­ای را تشکیل می­دهند. سنگ‌واره­های به ­دست آمده از آن­ها بیش­تر به دوره­ی ترشیاری (دوره‌ي اول از دوران سنوزوئیک و حدود 70 میلیون سال پیش) تعلق دارند و به شکل­های امروزی شبیه هستند.

در آسیای میانه تنها یک سنگ‌واره­ی مربوط به دوره­ی ژوراسیک )دوره­ی دوم از دوران مزوزوئیک و حدود 180 میلیون سال پیش(  کشف شده است. احتمالا حشرات گروه Hemiptera از نزدیک­ترین خویشاوندان آن­ها می­باشند، زیرا در تریپس­ها نیز همانند گروه اخیر، نبود سرکوس، کاهش بندهای پنجه­ها، کاهش تعداد لوله­های مالپیگی، تمرکز دستگاه عصبی در یک محل و میله­مانند بودن آرواره­های بالا و احتمالا آرواره­های پایین، مشاهده    می­شود. برای تشخیص گونه­های تریپس­ها، افزون بر ویژگی­های ساختاری بدن، رنگ­آمیزی آن­ها نیز مورد استفاده قرار می­گیرد (مدرس اول، 1385).

رده ­بندی زیرراسته ی Tubulifera

در گذشته، این راسته به دو زیرراسته­ی  Terebrantiaو Tubulifera و 8 خانواده تقسیم می­شد، ولی در حال حاضر، بیش­تر تریپس­شناسان بر 9 خانواده اتفاق نظر دارند، به طوری که زیرراسته­ی Terebrantia را شامل 8 و زیرراسته ی Tubulifera را هم­چنان شامل تنها یک خانواده می­دانند (علوی، 1388؛ فلاح­زاده و همکاران، 2011؛ میراب بالو و چِن، 2012).

این راسته شامل 5500 تا 6000 گونه می­باشد که 177 گونه از آن­ها از ایران گزارش شده­اند. از این تعداد، 132 گونه و 47 جنس به زیرراسته ی Tubulifera، و 45 گونه و 15 جنس به زیرراسته ی Tubulifera تعلق دارند (بهاتی و همکاران، 2009؛ فلاح­زاده و همکاران، 2011).

ارتباط بین این دو زیرراسته مشخص نشده است. تفاوت­های ریخت­­شناختی و نشو­ و ­نماییِ این دو زیرراسته بسیار زیاد می­باشند (ماوند و موریس، 2007). این دو زیرراسته از نظر شکل آخرین حلقه­ی شکم و رشد تخم­ریز با یکدیگر اختلاف دارند. در زیر­راسته­ی Terebrantia، آخرین حلقه­ی شکم کم و بیش مخروطی یا گرد است و ماده­ها معمولا تخم­ریز رشد ­یافته­ای دارند، ولی در زیرراسته ی Tubulifera، حلقه­ی انتهایی شکم لوله‌مانند است و ماده­ها فاقد تخم­ریز می­باشند (شکل‌های 2-1 و 2-2).

زیرراسته ی Tubulifera

جهت مشاهده نمونه های دیگر از فصل دوم پایان نامه ارشد مهندسی کشاورزی کلیک کنید.

نمونه ای از منابع لاتین زیرراسته ی Tubulifera

• Akram, W., Shin, B., and Lee, J. 2003. Description of two genera of Idolothripinae (Phlaeothripidae: Tubulifera: Thysanoptera) from Pakistan. Kor. J. Entomol., 701(33): 53-57.
• Alavi, K., and Kamali, K. 2003. The fauna of Thysanoptera in Bojnourd region of Khorasan province, Iran. Thrips, 2:25-40.
• Alavi, J., Zur Strassen, R., and Bagherani, N. 2007. Thrips (Thysanoptera) species associated with wheat and barley in Golestan province, Iran. J. Entomol. Soc. Iran, 27(1):1-28.
• Anonymous. 2010a. World Thysanoptera. Available online: http://anic.ento.csiro.au/ identifying_ thrips/Idolothripinae.htm
• Anonymous. 2010b. World Thysanoptera. Available online: http://anic.ento.csiro.au/ identifying_ thrips/Phlaeothripidae.htm
• Anonymous. 2010c. World Thysanoptera. Available online: http://anic.ento.csiro.au/ identifying_ thrips/Phlaeothripinae.htm
• Bhatti, J., Alavi, J., Strassen, R., and Telmadarraiy, Z. 2009. Thysanoptera in Iran, 1938-2007: An Overview. Thrips No. 7-8, Sientia Publishing, New Delhi. 373 pp.
• Cavalleri, A., Kaminski, L.A., and Mendonca, M.S. 2010. Ectoparasitism in Aulacothrips (Thysanoptera: Heterothripidae) revisited: Host diversity on honeydew-producing Hemiptera and description of a new species. Zool. Anz., 249:209-221.
• Eow, L., Mound, L., and Ng, Y. 2011. Genera of spore feeding Thysanoptera from southeast Asia (Phlaeothripidae, Idolothripinae), with species checklist from peninsular Malaysia. Zootaxa, 2928:1-19.
• Fallahzadeh, M., Azarmi, E., Saghaei, N., Alemansoor, H. and Alavi, H. 2011. Faunistic survey of Thysanoptera in Fars province, Iran. Munis Ent. Zool. 6(1):251-261.
• Goldarazena, A. 2010. Bocathrips okajimai gen. et sp. n. (Thysanoptera, Phlaeothripinae), an Australian fungus-feeding thrips. Austr. J. Entomol., 49:121-125.
• Izzo, T., Pinent, S., and Mound, L. 2002. Aulacothrips dictyotus (Heterothripidae), the first ectoparasitic thrips (Thysanoptera). Fla. Entomol., 85(1):281-283.
• Jalali Sendi, J., Zibaee, I., and Minaee, K. 2011. An investigation on thrips fauna of Guilan province, North of Iran (Insecta: Thysanoptera). Munis Entomol. Zool., 6(1):325-329.
• Luong, L. 2008. Investigation into aspects of the biology of tubular black thrips, Haplothrips victoriensis Bagnall (Thysanoptera: Phlaeothripidae), in South Australia. Ph.D. Thesis. The University of Adelide, Australia.
• Minaei, K. 2010. Fungal spore-feeding thrips (Thysanoptera: Phlaeothripidae: Idolothripinae) from Iran with record of a fourth genus. J. Insect Sci., 11(51):1-5.
• Minaei, K., Azemayesh Fard, P., and Mound, L. 2007. The Thrips genus-group (Thysanoptera: Thripidae) in Iran. J. Entomol. Soc. Iran, 27(1):29-36.
• Minaei, K., and Mound, L. 2008. The Thysanoptera Haplothripini (Phlaeothripidae) of Iran. J. Nat. Hist., 42:2617-2658.
• Mirrrab Balou, M., and Chen, X. 2010. A new method for preparing and mounting thrips for microscopic examination. J. Environ. Entomol., 32(1):115-121
• …
• ….