تاثیر بین انگیزه ورزشی با نگرش به دوپینگ و رفتار دوپینگ در ورزشکاران حرفه ای ورزش های تیمی

توضیحات

تاثیر بین انگیزه ورزشی با نگرش به دوپینگ و رفتار دوپینگ

تاثیر بین انگیزه ورزشی با نگرش به دوپینگ و رفتار دوپینگ در ورزشکاران حرفه ای ورزش های تیمی

دوپینگ و رفتار دوپینگ

فرضیه صفر اول دوپینگ : ارتباط علی معنی داری بین انگیزه های ورزشی و رفتار دوپینگ ورزشکاران حرفه ای ورزش های تیمی وجود ندارد.

زیربنای نظری دوپینگ :

انگیزه، یک اصطلاح کلی است که زمینه مشترک بین نیازها، شناخت‌ها و هیجان‌ها را مشخص می‌کند که هر یک از این ها فرآیندی درونی است که رفتار را نیرومندانه هدایت می‌کند(رید[1]، 2009). درطول سالها روانشناسان به وجود انواع مختلفی از انگیزه پی برده اند. دو نوع گسترده  آن که به طور وسیع مورد مطالعه قرار گرفته اند انگیزه درونی و بیرونی است( والرند ، 2004). انگیزه و تاثیر آن بر رفتار می تواند توسط نظریه ی خود مختاری دسی و رایان[2](1985) به خوبی بیان شود. این نظریه شناسایی می کند جنبه های مختلفی از رفتار برانگیخته را و فرض می کند که انگیزه باید به عنوان یک ساختار چند بعدی درنظر گرفته شود شامل سه بعد کلیدی که در طول زنجیره خودمختاری از بالاترین سطح به پایین ترین سطح به ترتیب شامل: انگیزه درونی، انگیزه بیرونی و بی انگیزگی(دسی و رایان ، 1985)

شکل 2-1 انواع مختلف انگیزه در زنجیره خودمختاری. براساس والرند و پروالت(1999).

به طور کلی می توان گفت انگیزه عبارت است از حالات و شرایط درونی فیزیولوژیک و روانشناختی که فرد را به فعالیت در جهت معین یا برای رسیدن به هدف های خاص وا می دارند و ممکن است شکل های گوناگون پیدا کرده و نام های مختلفی برآنها اطلاق شوند از قبیل احتیاجات، رغبت ها، محرک ها، امیال، گرایش، توجه؛ و دارای دو مشخصه ابتدایی هستند؛ به رفتار نیرو می بخشند یا آن را فعال می کند و رفتار را هدایت می کنند(پلاتیر[3]، 1995).

هرچند مفهوم انگیزه ممکن است ساده به نظرآید ولی تجزیه وتحلیل آن مشکل است زیرا انسان موجودی پیچیده است و باید برای درک خصوصیات او به رفتارهایش توجه نمود، اینکه در یک موقعیت خاص، افراد متفاوت چه رفتاری از خود بروز می دهند به شخصیت، آمادگی و انگیزه آنان بستگی دارد. انسان ها نه تنها از لحاظ توانایی انجام فعالیت ها بلکه از لحاظ میل، اراده و یا انگیزه متفاوت هستند. انگیزه هایی که به سوی هدفی معطوف هستند ممکن است آگاهانه یا نا آگاهانه باشند و همچنین ممکن است درونی یا بیرونی باشند و طبیعی است که ترکیب انگیزه های درونی و بیرونی با هم، تعیین کننده سطح کامل انگیزه است(کریمی[4]، 1375). انگیزه را به طور مستقیم نمی توان مشاهده کرد ولی وجود آن را از روی رفتار شخص استنباط می کنیم.

و اگر این استنباط ما درست باشد، در موقعیت خوبی قرار می گیریم تا درباره آنچه شخص در آینده انجام خواهد داد پیش بینی انجام دهیم(موری، به نقل از شریفی فر،1380). فلاحی در مطلبی تحت عنوان مبانی انگیختگی در ورزش می نویسد: انگیزه های مختلفی باعث گرایش به امر ورزش می شود که روانشناسان آنها را در ابتدا به سه دسته تقسیم کرده اند:

1. کسب لذت[5] از بازی
2. تمایل به گروه[6] و شرکت در آن
3. احساس ارزشمندی[7]

ابتدایی ترین انگیزه درونی مشارکت در فعالیت های ورزشی، آزاد کردن ارزش های اضافی و کسب لذت از فعالیت و تحرک است. کسی در مقابل فعالیت و نرمش پاداش دریافت نمی کند.

تعلق به گروه، دومین انگیزه مشارکت در فعالیت های ورزشی است. این امر مخصوصاً در سنین نوجوانی به اوج خود می رسد. گروه های ورزشی فرصت های مناسبی هستند تا فرد شایستگی ها و قابلیت های خود را نشان دهد و احساس کند که برای خود جایگاهی دارد.

احساس ارزشمندی و کفایت، سومین انگیزه مشارکت در فعالیت های ورزشی است. زمانی که فرد ورزشکار در محیط های ورزشی قابلیت و استعداد خود را به عرصه ظهور می رساند به خود پنداری و یا تصویر بهتری از خود می رسد و احساس رضایت و ارزشمندی می کند و در واقع عزت نفس خود را تقویت می کند. در صورتیکه ورزشکاران از شرکت در رقابت های ورزشی احساس نشاط نکنند و آن را خسته کننده بیابند، یا نیاز آنها به رفاقت و دوستی در میان جمع دوستان ارضاء نشود به سختی می توان به بروز استعدادها و توانمندی های آنان امیدوار بود(فلاحی ،1373).

انگیزه نشان دهنده یکی از مهمترین متغیرها در ورزش است. درحقیقت، مربیان و ورزشکاران با این موضوع که انگیزه یکی از عناصر کلیدی نه فقط تسهیل کننده عملکرد، بلکه تسهیل کننده تجارب مثبت در حوزه ورزش است، توافق نظر دارند. رفتارهای فردی نیز عوامل مهمی از انگیزه را بیان می کنند. تحقیقات گذشته که شامل مشاهده رفتار معلمان، رفتار مربیان و رفتار والدین بود نشان دادند که رفتارهای اطلاعاتی، آنهایی که شامل بازخورد شایستگی و یک ساختار روشن یا با اساس و بنیاد برای انجام فعالیتی است، اشکال خودمختاری انگیزه را پرورش داده و بی انگیزگی را تضعیف می کند. به عبارت دیگر رفتارهای غیر شخصی که در آن، برای مثال مربی به ورزشکاران اهمیتی نمی دهد نشان دادند که انگیزه درونی و شناسایی را تضعیف کرده و بی انگیزگی را افزایش می دهد(والرند ، 2004). انگیزه ها در ورزش به عنوان عواملی که ممکن است بر رفتار دوپینگ موثر باشند شناسایی شده اند(دوناهو و همکاران ، 2006).

جهت مطالعه و دانلود مطالب درباره انگیزه و انگیزش کلیک کنید .

پیشینه مرتبط با دوپینگ :

دوناهو و همکاران(2006) در مطالعه خود که آیا جهت گیری انگیزشی می تواند رفتار استفاده از مواد افزایش دهنده عملکرد[8] را پیش بینی کند مدلی را طراحی نمودند که در آن انگیزه درونی و بیرونی از طریق اثر واسطه ای منش ورزشکاری به استفاده از افزایش دهنده های عملکرد مرتبط می شد. شرکت کنندگان که 1290 ورزشکار رقابتی بودند پرسشنامه ارزیابی انگیزش درونی و بیرونی نسبت به ورزش، جهت گیری منش ورزشی و استفاده از مواد افزایش دهنده های عملکرد در 12 ماه گذشته را تکمیل کردند. همانطورکه در شکل 2 نتایج مدل انگیزشی نشان داده شده است : انگیزش درونی و جهت گیری های ورزشی ممکن است از درگیر شدن ورزشکاران در سوء مصرف مواد افزایش دهنده عملکرد جلوگیری کنند.

[1] Reid

[2] Self-Determination Theory (SDT; Deci & Rayan, 1985)

[3] Pelletier

[4] Karimi

[5] Hedonism

[6] Need for Afiliation

[7] Need to Feel Worthy

[8] Performance Enhancement Substance

دوپینگ

جهت مشاهده نمونه های دیگر از ادبیات و پیشینه تحقیق پایان نامه های تربیت بدنی کلیک کنید .    

نمونه ای از منابع دوپینگ

براهنی و همکاران (1381)، زمینه روانشناسی هیلگارد، جلد اول- اتکینسون-ترجمه براهنی و همکاران- تهران نشر رشد 1381.

جعفری ،حسین (1385) دوپینگ و تاریخچه آن روزنامه شرق. سال اول

گنجی، مهدی (2009) زمینه روان شناسی اتکینسون و هیلگارد

منوچهری ، جاسم. ” بررسی ارتباط بین گرایش ورزشی با نگرش و رفتار دوپینگ در ورزشکاران نخبه رزمی” پایان نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه آزاد اسلامی تهران مرکز،دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی 1390

Manouchehri, J.,Tojari, F.(2013),Examinig the conceptual model: Relationship between sport orientation, dopind attitude and doping behavior in Iranian elite marital artists. Euro. J. Exp. Bio., 2013, 3(2):175-182

Ajzen I, Madden TJ (1986), Prediction of goal directed behaviour: Attitudes, intentions and perceived behavioural control. J Exp Soc Psychol, 22:453-74

Alaranta, A., Alaranta, H., Holmila, J., Palmu, P., Pietilä, K., & Helenius, I. (2006). Self-reported attitudes of elite athletes towards doping: Differences between type of sport. International Journal of Sports Medicine, 27(10), 842–846..

Allport, Gordon. (1935). “Attitudes,” in A Handbook of Social Psychology, ed. C. Murchison. Worcester, MA: Clark University Press, 789–844.

Anshel, M. H., & Russell, K. G. (1997). Examining athletes’ attitudes toward using anabolic steroids and their knowledge of the possible effects. Journal of Drug Education, 27, 121e145.

Atkinson R. W., MS Thesis, Faculty of Health and Physical Education, (Eastern New Mexico, 2011).

Asken. M.J (1988), Dying to win. Washington, D.C.: Acropolic

Backhouse, S., McKenna, J., Robinson, S., & Atkin, A. (2007). WADA International Review of Literature: Attitudes, Behaviours, Knowledge and Education – Drugs in Sport: Past, Present and Future. Montreal, Quebec: Carnegie Research Institute and Leeds Metropolitan University.

Barkoukis V, Lazuras L, Tsorbatzoudis H, Rodafinos A (2011),  Motivational and sportspersonship profiles of elite athletes in relation to doping behavior, Psychology of Sport and Exercise 12 (2011) 205e212.

Biddle, J. H., & Mutrie, N. (2001). Psychology of physical activity: Determinants, well-being and interventions. London and New York: Routledge.

Bloodworth and Colleageus (2010), Doping and supplementation: the attitudes od talented young athletes, Scandinavian Journal of Medicine &Science in Sports Volume 22, issue 2, pages 293-301, April 2012.

Campbell, P. G., MacAuley, D., McCrum, E., & Evans, A. (2001) Age differences in the motivation factor for exercise. Journal of Sport & Eexercise Psychology, 23 : 191-199.

Carfi G, Thompson JK, Ricciardelli L et al. Pursuit of muscular ideal: physical and psychological consequences and putative risk factors. Clin Psychol Rev 2005; 25: 215–39.

Coakley, J. (2003). Sports in Society: Issues and Controversies (8 ed.). New York, New York: McGraw Hill.

Conroy, D. E., Kaye, M. P., & Coatsworth, J. D. (2006). Coaching climates and the destructive effects of mastery-avoidance achievement goals on situational motivation. Journal of Sport and Exercise Psychology, 28, 69e92.

Conner M, Norman P. Body weight and shape control: examining component behaviours. Appetite. 1996;27:135–150.

Crown J, Heatherington L (1989), The cost of winning? The role of gender in moral reasoning and judgements about competitive athletic encounters. J Sport Exerc Psychol, 11:281-9.

Deci EL, Ryan RM: Intrinsic motivation and self-determination in human behavior New York, NY: Plenum Press 1985.

Diacin, M , parks,J, & Allison , P, (2003). Volces of male athletes on drug use, drug testing , and the existing order in intercollegiate athletics. journal of sport behavior, 26 (1), 1-16.

Donovan RJ, Egger G, Kapernick V, et al. A conceptual framework for achieving performance enhancing drug compliance in sport. Sports Med. 2002;32:269–284.

Donahue EG, Miquelon P, Valois P, Goulet C, Buist A, Vallerand RJ. A motivational model of performanceenhancing substance use in elite athletes. J Sport Exerc Psychol 2006: 28: 511–520.

Donohoe, T. & Johnson, N. (1986), Foul play, New York, NY: Basil Blackwell.

Duncan L, Hall C, Rodgers WM, Wilson P: Re-examining the dimensions of obligatory exercise. 2010.

Edmunds J, Ntoumanis N, Duda JL: Examining exercise dependence symptomology from a self-determination perspective. Journal of Health Psychology 2006, 11:887-903.

Ehrnborg and Rosen (2009), The psychology behind doping in sport, Growth Hormone & IGF research 19 (2009) 285-287.

دوپینگ و رفتار دوپینگ

https://digitalcommons.usf.edu/edj_etd/