کتف (نقش ها و پوزیشن استراحت)

نقش ها و پوزیشن استراحت کتف

نقش ها و پوزیشن استراحت کتف

فصل دوم: مبانی نظری و پیشینه تحقیق

2-1 مقدمه.

2-2 مبانی نظری پژوهش….

2-2-1 نقش­های کتف…

2-2-1-1 حرکات کتف…

2-2-1-1-1 عوامل یا شرایطی که حرکت کتف را تحت تأثیر قرار می‌دهند.

2-2-1-1-1-1 طول عضله و قدرت…

2-2-1-1-1-2 سن..

2-2-1-1-1-3 جنسیت…

2-2-1-1-1-4 حرکت تکراری طولانی‌مدت شانه.

2-2-1-1-1-5 قدرت و انعطاف‌پذیری عضلات کتف…

2-2-1-1-1-6 اثر گیرافتادگی تحت اخرمی..

2-2-2 ریتم اسکاپولوهومرال..

2-2-3 اعمال عضلانی..

2-2-4 نقش کتف در عملکرد شانه ورزشکاران..

2-2-5 اپیدمیولوژی آسیب شانه در ورزشکاران پرتاب از بالای سر.

2-2-6 کاهش فضای تحت اخرمی..

2-2-7 کینماتیک مجموعه شانه و ریتم اسکاپولوهومرال..

2-2-8 اثرات مشارکت در فعالیت‌های ورزشی پرتاب از بالای سر بر کینماتیک کتف…

2-2-9 تغییرات کینماتیک کتف…

2-2-10 نقص عملکردی اسکاپولوتراسیک در ورزشکاران بالای سر با درد شانه.

2-2-11 تغییر الگوی فراخوانی عضلات…

2-2-12 روش‌های اندازه‌گیری کینماتیک مجموعه شانه.

2-2-12-1 تحلیل استاتیک دوبعدی..

2-2-12-1-1 رادیوگرافی..

2-2-12-1-2 گونیامتر و اینکلینومتر.

2-2-12-2 تحلیل دوبعدی دینامیک…

2-2-12-2-1 دیجیتال فلوروسکوپی..

2-2-12-3 تحلیل سه‌بعدی استاتیک…

2-2-12-3-1 Roentgen stereophotogrammetry analysis (RSA)

2-2-12-3-2 Electromechanical, electromagnetic, and active optical digitizers.

2-2-12-3-3 تکنولوژی پیشرفته تصویربرداری..

2-2-12-4 تحلیل سه‌بعدی دینامیک…

2-2-12-4-1 Electromagnetic and active optical tracking with bone pins.

2-2-12-4-2 Electromagnetic and active optical tracking with skin sensors.

2-2-12-4-3 passive video-based motion capture.

2-3 پیشینه تحقیق..

2-3-1 پوزیشن استراحت کتف…

2-3-1-1 پوزیشن استراحت کتف در آزمودنی­های سالم..

2-3-1-2 پوزیشن استراحت کتف در بیماران با گیرافتادگی شانه.

2-3-1-3 پوزیشن استراحت کتف در بیماران با ناپایداری گلنوهومرال..

2-3-2 حرکات کتف در طی الویشن شانه.

2-3-2-1 حرکات کتف در طی الویشن در آزمودنی‌های سالم..

2-3-2-2 حرکات کتف در بیماران با گیرافتادگی شانه.

2-3-2-3 حرکات کتف در طی الویشن شانه در افراد با ناپایداری گلنوهومرال..

2-3-3 کینماتیک کتف و ریتم اسکاپولوهومرال..

2-3-4 کینماتیک کتف و ریتم اسکاپولوهومرال در شانه برتر و غیر برتر.

2-3-5 تأثیر بار خارجی بر کینماتیک کتف و ریتم اسکاپولوهومرال..

2-3-6 بررسی الگوی فراخوانی و فعالیت عضلات شانه نرمال در طی ابداکشن شانه.

2-3-7 فعالیت و الگوی فراخوانی در بیماران با نشانه‌های گیرافتادگی شانه و ناپایداری گلنوهومرال..

2-3-7-1 سطح فعالیت عضلانی در بیماران با گیرافتادگی شانه.

2-3-7-2 سطح فعالیت عضلانی در افراد با ناپایداری گلنوهومرال..

2-3-7-3 الگوی فراخوانی عضلات در افراد با گیرافتادگی شانه.

2-3-8 هم انقباضی عضلات مجموعه شانه.

2-3 نتیجه‌گیری کلی..

2-3-1 نتیجه‌گیری کلی مرور مقالات در مورد پوزیشن استراحت کتف و حرکت آن در طی الویشن..

2-3-2 نتیجه‌گیری کلی مرور مقالات در مورد الگوی فراخوانی و سطح فعالیت عضلات شانه در طی الویشن..

منابع یا References

نقش­ های کتف

کتف نقش‌های مهمی را در هنگام انجام فعالیت‌های بالای سر بازی می‌کند. سه نقش اصلی کتف عبارت است از: اول اینکه کتف به‌عنوان یک تثبیت‌کننده عمل می­کند. درواقع کتف به‌عنوان یک سطح پایدار برای افزایش، تسهیل و هماهنگی حرکت مفصل گلنوهومرال عمل می­کند. دوم اینکه کتف به‌عنوان سطحی برای اتصال عضلات تثبیت‌کننده و عضلات روتیتورکاف عمل می­کند و نهایتاً اینکه، به‌عنوان یک تعدیل‌کننده و انتقال‌دهنده نیروهای تولیدشده در قسمت پروکسیمال به قسمت دیستال یا از شانه به دست است (voight& Thomson, 2000).

 حرکات کتف

حرکات کتف حول سه محور صورت می‌گیرد:

• چرخش داخلی/خارجی حول محور ورتیکال (حاشیه داخلی کتف به قفسه سینه نزدیک یا از آن دور می‌شود).
• چرخش بالایی و پایینی حول محور ساجیتال
• تیلت قدامی/خلفی حول محور عرضی
• جابه‌جایی بالایی/پایینی یا الویشن/دپرشن که کتف به‌صورت عمودی نزدیک یا دور از ستون فقرات گردنی می­شود.
• پروترکشن/ریترکشن که کتف به سمت داخل یا خارج روی قفسه سینه منتقل می‌شود.

وقتی عمل ابداکشن در شانه انجام می‌شود، حفره گلنوئید به سمت بالا و نوک اکرومیون به سمت خلف می‌چرخد. این حرکات همچنین همراه با چرخش خارجی و پروترکشن است. از میان این حرکات، چرخش بالایی یک حرکت غالب (برجسته) است (maciejewski et al, 2005). در هنگام فلکشن نیز مؤلفه‌های حرکت کتف هماهنگ با حرکت گلنوهومرال می‌باشند. باوجوداین، مقدار تیلت خلفی اکرومیون قابل‌توجه‌تر از دیگر حرکات است (lukasiewicz et al, 1999).

عوامل یا شرایطی که حرکت کتف را تحت تأثیر قرار می‌دهند:

طول عضله و قدرت

همچنان که توسط سارمان (sahrmann, 2002) عنوان‌شده است، چهار گروه حرکت غیر نرمال کتف وجود دارد که سندروم چرخش پایینی کتف، سندروم دپرشن کتف، سندروم ابداکشن کتف و سندروم تیلتینگ و وینگینگ کتف نامیده می‌شوند. طول عضله، قدرت، سفتی مفصلی و حرکات تکراری طولانی‌مدت شانه عوامل مرتبط با این شرایط (سندروم­ها) هستند. همچنین الگوی حرکت کتف می‌تواند تحت تأثیر خستگی عضلانی (McQuade, &Smidt, 1995, McQuade et al, 1998, wang et al, 1999) و تمرینات قدرتی (wang et al, 1999) قرار گیرد.

نقش کتف در عملکرد شانه ورزشکاران

کتف نقش مهمی در عملکرد طبیعی شانه بازی می‌کند. به‌ویژه در ورزشکاران بالای سر، جایی که نیاز به شانه در حد بالایی است. کیفیت حرکت مجموعه شانه بستگی به تعامل خوب میان ثبات و تحرک مفاصل اسکاپولوتراسیک و گلنوهومرال دارد. ازآنجایی‌که مفصل گلنوهومرال اغلب به‌عنوان یک مفصل ناپایدار (به‌طور ذاتی)، به دلیل کمبود حمایت پاسیو، تعریف‌شده است، پایداری مفصل به‌طور ذاتی به ساختارهای دینامیک آن مربوط می‌شود (Pink et al, 1991، Wilk et al, 1997).

ازآنجایی‌که حفره گلنوئید پایه­ای برای مفصل گلنوهومرال و اتصال عضلات تثبیت‌کننده گلنوهومرال روی کتف است، عملکرد این تثبیت‌کننده­های دینامیک به پوزیشن و حرکات کتف بستگی دارد (Laumann et al, 1987). کتف نقش­های متفاوتی در جهت به دست آمدن حرکت و پوزیشن مناسب و تسهیل بیومکانیک کارآمد و درنتیجه عملکرد مطلوب شانه، دارد (Kibler, 1998). کیبلر توصیف دقیقی از نقش­های متفاوت کتف ارائه کرده است (Kibler, 1998، Kibler, 1991). اولین نقش کتف ایجاد یک سطح پایدار برای مفصل گلنوهومرال است (Matsen et al, 1993، Pink et al, 1991). درواقع برای حفظ شکل فضایی گلنوهومرال، کتف باید در یک ارتباط هماهنگ با حرکت بازو باشد (Kibler, 1998).

دومین نقش کتف اجرای حرکات پروترکشن و رترکشن در امتداد قفسه سینه است. این حرکات در طی انجام حرکات بالای سر بسیار مهم هستند (Fleisig et al, 1996, Glousman, 1993, Perry, 1983) و به‌طور اصلی توسط عضلات ذوزنقه، متوازی‌الاضلاع و دندانه­ای قدامی کنترل می‌شود (Fleisig et al, 1996, Glousman, 1993, Perry, 1983). سومین نقش کتف بالا کشیدن اکرومیون است. در طی حرکات عملکردی شانه، الویشن اکرومیون برای جلوگیری از فشردگی تاندون عضلات روتیتورکاف در فضای تحت اخرمی است (1991, Bradley، Kibler, 1991).

چهارمین نقش کتف تأمین محلی برای اتصال عضلات گلنوهومرال و عضلات کتفی– ستون فقرات، است. پوزیشن کتف برای اتصال محکم عضلات و اجازه بیشترین کارآمدی در شلیک عضلات متصل به کتف، مهم است (Kibler, 1991). به‌طور مستقیم، پوزیشن کتف می­تواند ثبات گلنوهومرال را تحت تأثیر قرار دهد. کنترل دینامیک پوزیشن و حرکات کتف اجازه می‌دهد تا عضلات روتیتورکاف در یک طول ایده­آل و در یک‌جهت ایده­آل، ثبات دینامیکی گلنوهومرال را در همه پوزیشن­های بازو فراهم کنند.

نهایتاً، کتف به‌عنوان یک زنجیره حرکتی میان تنه و اندام فوقانی عمل می‌کند. کتف و عضلات اسکاپولوتراسیک نقش خیلی مهمی در این زنجیره حرکتی بازی می­کنند زیرا آن‌ها نیروی کارآمد و انتقال انرژی از سطح اتکا به انتهای اتصال (معمولاً دست) را تأمین می‌کنند.

تغییرات کینماتیک کتف

همان‌طور که قبلاً ذکر شد، کتف سنگ بنای حرکات اندام فوقانی است و نقش اصلی آن ایجاد پوزیشن مناسب و حرکت برای عملکرد مطلوب شانه است (Kibler and McMullen 2003). حرکات کتف نسبت به قفسه سینه به‌عنوان کینماتیک کتف تعریف‌شده است. همان‌طور که قبلاً ذکر شد کینماتیک کتف شامل چرخش بالایی / پایینی کتف، چرخش داخلی/خارجی کتف، تیلت قدامی /خلفی کتف است (McClure et al. 2001; Borich, Bright et al. 2006; Ludewig and Reynolds 2009). در افراد سالم، چرخش بالایی، تیلت خلفی، کاهش چرخش داخلی الگوی حرکت معمول هنگام افزایش زاویه بازو است (Ludewig, Cook et al. 1996; Karduna, McClure et al. 2001; Ludewig and Reynolds 2009).

چرخش بالایی کتف برای الویشن قسمت خارجی اکرومیون به‌منظور جلوگیری از گیرافتادگی به کار گرفته می‌شود و حرکت اصلی کتف است (Ludewig and Reynolds 2009). تیلت خلفی کتف حرکت ثانویه کتف است و قسمت قدامی اکرومیون را به سمت خلف به‌منظور جلوگیری از گیرافتادگی تاندون عضلات روتیتورکاف حرکت می‌دهد (Ludewig and Reynolds 2009). چرخش خارجی کتف حرکت اکسسوری (ضمیمه‌ای) کتف است که اکرومیون را به سمت خلف برای کاهش تماس با تاندون عضلات روتیتورکاف حرکت می‌دهد (Ludewig and Reynolds 2009).

پوزیشن استراحت کتف

پوزیشن استراحت کتف در آزمودنی­های سالم

پوزیشن کتف در حالت استراحت به‌طور اصلی توسط شکل قفسه سینه تعیین می‌شود(عامل اصلی شکل دهنده وضعیت استراحت کتف قفسه سینه است). تحدب قفسه سینه، همراه با فعالیت عضلات و مفصل اخرمی ترقوه­ای، پوزیشن کتف را تعیین می­کنند. پوزیشن کتف برای متمرکز کردن سر استخوان بازو و بنابراین ایجاد یک سطح پایدار برای حرکات شانه در طی انجام فعالیت‌های روزانه و مشارکت‌های ورزشی بسیار مهم است (Kibler & McMullen, 2003; Von Eisenhart-Rothe et al., 2005; Veeger & van der Helm2007; Ludewig et al., 2009).

زوایای مختلفی از پوزیشن استراحت کتف گزارش‌شده است. زاویه اسکاپولوتراسیک با بازوی ریلکس در کنار بدن از 4/5 درجه (Ludewig et al., 2009)، 3 درجه (Fung et al., 2001)، 2- درجه (Mandalidis et al., 1999) تا 3/5- (Freedman& Munro, 1966) گزارش‌شده است. مقدارهای منفی مربوط به چرخش پایینی کتف است.

تالخانی و کلی[1] (Talkhani and Kelly, 1997) زوایای پوزیشن استراحت کتف برای افراد جوان (میانگین سنی 35 سال) و افراد سالمند (میانگین سنی 70 سال) را گزارش کردند. زاویه پوزیشن استراحت کتف در افراد سالمند اختلاف معنی‌داری (6/4 درجه) در مقایسه با افراد جوان (4/9- درجه) نشان داد. اویاما و همکارانش[2] (2008) اختلافات در پوزیشن استراحت کتف در دست برتر و غیر برتر ورزشکاران پرتاب از بالای سر را موردبررسی قراردادند. درحالی‌که دست برتر 46/3 درجه چرخش بالایی داشت دست غیر برتر 2 درجه چرخش بالایی نشان داد. زوایای چرخش داخلی دامنه‌ای از 5/26 درجه در دست غیر برتر (Oyama et al., 2008)، 3/30 درجه در دست برتر (Oyama et al., 2008)، 40 درجه (Fung et al., 2001) تا 1/41 درجه (Ludewiget al., 2009) گزارش‌شده است.

علاوه بر این زوایای تیلت قدامی دامنه­ای از 2 درجه (Fung et al., 2001)، 5/13 درجه (Ludewig et al., 2009)، 14 درجه در دست برتر (Oyama et al., 2008) تا 9/15 درجه در دست غیر برتر گزارش‌شده است (Oyama et al., 2008). ریبرو و پاسکول[3] میزان چرخش بالایی کتف را در پوزیشن استراحت در دست برتر بازیکنان والیبال به‌طور میانگین 4/1 درجه و در دست غیر برتر 4/7 درجه، در دست برتر بازیکنان هندبال 1/3 درجه و در دست غیر برتر 6/7 درجه، در دست برتر گروه کنترل 3/1 درجه و دست غیر برتر 6/7 درجه گزارش کردند.

آن‌ها همچنین میزان چرخش داخلی کتف را در دست برتر بازیکنان والیبال به‌طور میانگین 3/24 درجه در دست غیر برتر 4/24 درجه، در دست برتر بازیکنان هندبال 3/38 درجه در دست غیر برتر 22 درجه، در دست برتر گروه کنترل 2/32 درجه و در دست غیر برتر 8/24 درجه گزارش کردند. همچنین آن‌ها میزان تیلت قدامی را به‌طور میانگین در دست برتر بازیکنان والیبال در پوزیشن استراحت به‌طور میانگین 5/10- درجه و در دست غیر برتر 7/12- درجه، در دست برتر بازیکنان هندبال 8/11- درجه در دست غیر برتر 4/11- درجه و در دست برتر گروه کنترل 3/8- درجه و در دست غیر برتر 6/10- درجه گزارش کردند (Ribeiro and Pascoal, 2013).

[1] Talkhani and Kelly

[2] Oyama et al

[3] Ribeiro and Pascoal

هم انقباضی عضلات مجموعه شانه

سینرژیست­های عضلانی به‌عنوان گروه‌های عضلانی تعریف‌شده‌اند که به‌عنوان یک واحد عملکردی عمل می‌کنند (Tuller et al, 1982). نقش‌های مهم و ضروری عضلات سینرژیست در طی فعالیت‌های روزمره به‌خوبی تشخیص داده‌شده است: عضلات سینرژیست کنترل حرکتی کارآمد، هماهنگی و همچنین موجب ترفیع و افزایش یادگیری مهارت‌های حرکتی و چالاکی و زبردستی می‌شوند (Tuller et al, 1982, Turvey, 1990, Smith et al, 1996, Semmler, 2002, Sahrmann, 2002).

مطالعات متعددی نقش‌های بعضی از گروه‌های سینرژیست عضلانی در مفاصل مختلف بررسی کرده‌اند (Sahrmann, 2002, Shields et al, 1997, Nieminen, 1995). از میان این مفاصل، کمربند شانه به‌عنوان یک نمونه کلاسیک اهمیت سینرژیست­های عضلانی نشان داده‌شده است زیرا همه عضلات در این مجموعه کمی تا حدی در همه حرکات به‌عنوان سینرژیست مشارکت دارند (Nieminen, 1995).

مطالعات نشان داده‌اند که عملکردهای ضروری مفصل اسکاپولوتراسیک از طریق فعالیت‌های سینرژیستی عضلات اسکاپولوتراسیک انجام می‌شود (Nieminen et al, 1995, Norking et al, 2001, Veeger et al, 2007). علاوه بر فعالیت همزمان و هماهنگ این عضلات، به کتف اجازه اجرای نقش‌های اصلی و ضروری همچنین تولید و پخش کردن نیروهایی که در طی فعالیت اتفاق می‌افتد را می‌دهند (Kibler, 1998).

مطالعات گزارش کرده‌اند که از میان عضلات اسکاپولوتراسیک عضلات دندانه‌ای قدامی و ذوزنقه بالایی، میانی و تحتانی بیشترین نقش را برای حرکات هماهنگ مفصل اسکاپولوتراسیک دارند (Ludewig et al, 2000, Norking, 2001, Schmitt et al, 1999, Soderberg et al, 2000). به‌ویژه ذوزنقه بالایی و دندانه‌ای قدامی به‌عنوان جفت سینرژیست اصلی برای چرخش بالایی کتف عنوان‌شده‌اند (Schmitt et al, 1999, Rowe, 1988, Shields et al, 1997).

ذوزنقه میانی و دندانه‌ای قدامی جفت سینرژیست­های مهم برای نگه‌داری کتف در مقابل قفسه سینه عنوان‌شده‌اند (Ludewig et al, 2000, Norking et al, 2001, Rowe, 1988) و نهایتاً سه بخش ذوزنقه برای هماهنگ انتقال بالایی، پایینی و داخلی کتف در طی الویشن و پایین آمدن بازو گزارش‌شده است (Rowe, 1988, Sahrmann, 2002, Bagg et al, 1986). کمبود هماهنگی میان این عضلات می‌تواند کینماتیک­های غیر نرمال کتف تولید و منجر به تخریب همه عملکردهای مهم اجراشده توسط کمربند شانه شود (Sahrmann, 2002، Schmitt et al, 1999).

جهت مشاهده نمونه های دیگر از پایان نامه رشته تربیت بدنی کلیک کنید.

نمونه ای از منابع

           References

1. Allegrucci,, Whitney, S., Irrgang, J.(1994). Clinical Implications of Secondary Impingement of the Shoulder in Freestyle Swimmers. Journal of Orthopaedic & Sports Physical Therapy, 20 (6) 307-318.
2. Altchek, D., & Dines, D.. (1995). Shoulder injuries in the throwing athlete. Journal of the American Academy Orthopaedic Surgeons, 3, 159–165.
3. An, K-N., Jacobsen, MC., Berglund, LJ., Chao, EYS. (1988).Applications of a magnetic tracking device to kinesiologic studies. Journal of Biomechanics.,21:613-620.
4. Andrews, JR., Fleisig, GS.(1998). Preventing throwing injuries. Journal of Orthopaedic and Sports Physical Therapy, 27:187-188.
5. Augé, W., Morrison, D.(2000) . Assessment of the infraspinatus spinal stretch reflex in the normal, athletic and multidirectionally unstable shoulder. American Journal of Sports Medicine, 28(2): 206-213.
6. Azzoni, R., Cabitza, P., Parrini, M.(2004). Sonographic evaluation of subacromial space. Ultrasonics, 42(1-9): 683-687.
7. Backman, E., Johansson, V., Hager, B., Sjoblom, P., Henriksson, KG.(1995). Isometric muscle strength and muscular endurance in normal persons age between 17 and 70 years. Scandinavian journal of rehabilitation medicine, 27, 109-117.
8. Baeyens, J-P., VanRoy, P., DeSchepper, A., Declercq, G., Clarijs, J-P.(2001). Glenohumeral joint kinematics related to minor anterior instability of the shoulder at the end of the late preparatory phase of throwing. Journal of Clinical Biomechanics,16:752-757.
9. Bagesteiro, LB., Sainburg, RL.(2002). Handedness: Dominant arm advantages in control of limb dynamics. Journal of Neurophysiology,88:408-21.doi:10.1152/jn.00901.2001.

• Bagg, Ds., Forrest, WJ. (1988). A biomechanical analysis of scapular rotation during arm abduction in the scapular plan. American Journal of Physical Medicine and Rehabilitation, 67: 238–245.
• Bagg, SD., Forrest, WJ.(1986). Electromyographic study of the scapular rotators during arm abduction in the scapular plane. American Journal of Physical Medicine & Rehabilitation, 65:111-24.
• Bak, K., Faunl, P.(1997). Clinical findings in competitive swimmers with shoulder pain. American Journal of Sports Medicine. Mar-Apr,25(2):254-260.
• Ballantyne, BT., O’Hare, SJ., Paschall, JL., Pavia-Smith, MM., Pitz, AM., Gillon, JF., Soderberg, GL. (1993). Electromyographic activity of selected shoulder muscles in commonly used therapeutic exercises. Journal of Physical Therapy,73:668–77.
• Bandholm, T., Rasmussen, L., Aagaard, P., Jensen, BR., Diederichsen, L.(2006). Force steadiness, muscle activity, and maximal muscle strength in subjects with subacromial impingement syndrome. Muscle Nerve,34(5):631–639.
• Barden, JM., Balyka, R., Rasoc, VJ., Moreaua, M., Bagnall, K.(2005). Atypical shoulder muscle activity in multidirectional instability. Journal of Clinical Neurophysiology, 116:1846–1857.
• Barnett, ND., Duncan, RD., Johnson, GR. (1999). The measurement of three dimensional scapulohumeral kinematics–a study of reliability. Journal of Clinical Biome chanics, 14(4), 287–290.
• Bertelli, JA., Ghizoni, MF.(2005). Long thoracic nerve: anatomy and functional assessment. Journal of Bone and Joint Surgery, 87:993–998.
• Bigland-Ritchie, B., Cafarelli, E., Vollestad, NK. (1986). Fatigue of submaximal static contractions. Journal of Acta Physiologica Scandinavica, 128:137–48.
• Bigliani, L., Levine, W.(1997). Current concepts review: Subacromial impingement syndrome. Journal of Bone and Joint Surgery, 79A(12): 1854-1868.
• Blakely, RL., Palmer, ML. (1984). Analysis of rotation accompanying shoulder flexion. Journal of Physical Therapy, 64:1214-1216.
• Blanch, P. (2004). Conservative management of shoulder pain in swimming. Journal of Physical Therapy in Sport, 5(3), 109–124.
• Borich, MR., Bright, JM., Lorello, DJ., Cieminski, CJ., Buisman, T., Ludewig, PM.(2006). Scapular angular positioning at end range internal rotation in cases of glenohumeral internal rotation deficit. Journal of Orthopaedic and Sports Physical Therapy,36:926–934.
• Borsa, PA., Lephart, SM., Kocher, MS., Lephart, SP.(1994). Functional assessment and rehabilitation of shoulder proprioception for glenohumeral instability. Journal of Sport Rehabilitation, 3:84-104.
• Borsa, PA., Scibek, JS., Jacobson, JA., Meister, K.(2005). Sonographic stress measurement of glenohumeral joint laxity in collegiate swimmers and age-matched controls. American Journal of Sports Medicine, 33(7):1077-1084.
• Borstad, JD., Ludewig, PM.(2002). Comparison of scapular kinematics between elevation and lowering of the arm in the scapular plane. Jpurnal of Clinical Biomechanics,17:650-659.
• Bourne, D., Choo, A., Regan, W., MacIntyre, D., Oxland, T.(2009). Accuracy of digitization of bony landmarks for measuring change in scapular attitude. Journal of Engineering in Medicine, 233:349-361.
• Bourne, DA., Choo, AM., Regan, WD., MacIntyre, DL., Oxland, TR. (2009). A new subject-specific skin correction factor for three-dimensional kinematic analysis of the scapula. Journal of Biomechanical Engineering,131:121009.
• Bourne, DA., Choo, AM., Regan, WD., MacIntyre, DL., Oxland, TR.(2011). The placement of skin surface markers for non-invasive measurement of scapular kinematics affects accuracy and reliability. Annals of Biomedical Engineering, 39(2):777-85
• Bourne, DA., Choo, AMT., Regan, WD., MacIntyre, DL., Oxland, TR.(2007). Three-dimensional rotation of the scapula during functional movements: An in vivo study in healthy volunteers. Journal of Shoulder and Elbow Surgery, 16:150-162.
• …
• …
• …
• …