اثر نوع و ترتیب تمرین موازی

اثر نوع و ترتیب تمرین موازی

اثر نوع و ترتیب تمرینات موازی

تمرین موازی

فصل دوم

مبانی نظری و پیشینه پژوهش

تمرین موازی

سازگاری های فیزیولوژیک با تمرین موازی

دو فرضیه ای که توسط کراییگ[1] و همکاران(1991) به منظور توضیح علت موثر نبودن احتمالی تمرینات موازی پیشنهاد شده است (39).عضلات اسکلتی از نظر متابولیکی و سوخت وسازی نمی­توانند با هر دو تمرینات قدرتی و استقامتی به صورت­همزمان سازگاری ایجاد کنند (81).

خستگی باقی مانده ناشی از اجرای جزء استقامتی تمرین موازی،توانایی افزایش تنشی عضلانی   را  در طول   مرحله قدرتی تمرینات به خاطره می اندازد(81). فرضیه ی طولانی مدت به این حقیقت اشاره می کند که بیش تر سازگاری هایی که در عضلات اسکلتی در پاسخ به تمرین قدرتی ایجاد می شود با سازگاری های ناشی از اجرای تمرین استقامتی متفاوت می باشد . در حالی که فرضیه کوتاه مدت به کاهش احتمالی اجرای قدرت در نتیجه خستگی پس از تمرین استقامتی اشاره می کندکه به کاهش در توسعه ی قدرت در طول زمان منجر می شود .

چندین پژوهش اثرات تمرینات قدرتی و استقامتی موازی را بر سازگاری های قدرتی و استقامتی مورد بررسی قرار دادند(78،70،41،42،40،26).

بیش تر پژوهش هائی که تا اکنون در زمینه ی سازگاری های ناشی از تمرین موازی انجام شده است به این نتیجه دست یافته اند که اجرای تمرین موازی در مقایسه با تمرینات مقاومتی و استقامتی یک اثرتداخلی و باز دارنده در افزایش ویژگی های  قدرتی ویا استقامتی ایجاد می کند(81).

Craig-[1]

  اثر تمرین موازی بر سازگاری های قدرتی

یکی از اولین پژوهش ها در زمینه ی اثرات ترکیب تمرین قدرتی و استقامتی توسط هیکسون[1] و همکاران(1980) انجام گرفت. در این مطالعه آن ها تاثیر  تمرین موازی را بر مردان دانشگاهی شرکت کننده در فعالیت های تفریحی در سه گروه تمرین قدرتی،گروه تمرین استقامتی،گروه تمرین موازی در مدت10 هفته مورد بررسی قرار دادند.گروه قدرتی،تمرین قدرتی را با شدت بالای 80درصد یک تکرار بیشینه به صورت پنج جلسه در هفته اجرا کردند.گروه استقامتی به مدت 40 دقیقه تمرینات دوچرخه سواری تناوبی و دویدن پیوسته را به صورت شش جلسه در هفته اجراکردند.

گروه موازی همان تمرینات قدرتی و استقامتی را اجرا کردند.در 7 هفته اول تمرین میزان بهبود قدرت تکرار بیشینه در حرکت اسکات پا در گروه موازی مشابه با گروه قدرتی بود؛ افزایشی 15درصدی نسبت به مقادیر پایه در حالی که در گروه قدرتی افزایش44درصدی و گروه استقامتی بدون تغییر در قدرت ثبت شد(9).

کرامر و همکاران2(1995)گزارش کردند تمرین موازی ،افزایش قدرت کم تری را نسبت به تمرین قدرتی ایجاد می کند(78).این پژوهشگران، هم چون هیکسون وهمکاران(1980) ،نشان دادند عدم سازگاری تمرین موازی ممکن است ناشی از خستگی باشد(65).تداخل افزایش قدرت در موقعی که به طور همزمان با تمرین استقامتی نیز اجرا می شود به وسیله ی سایر پژوهشگرانی که از انواع متغیرهای تمرینی استفاده کرده اندگزارش شده است (51،73،75،38،49،20). با این حال پژوهش هایی نیز وجود دارد که هیچ گونه اثر تداخلی در توسعه قدرت در نتیجه ی اجرای تمرین موازی درمقایسه باتمرین قدرتی را گزارش نکرده اند (19،56،90،82،72،57،29،69،91).

در پژوهشی نیزبهبودبیش تری درقدرت درنتیجه ی اجرای تمرین موازی در مقایسه باتمرین قدرتی گزارش شده است(30).

1-Hickson

2-Kraemer

تاثير توالي تمرین موازی بر سازگاري هاي قدرتي و استقامتي

در زمينه ی توالي تمرین موازی تنهاچندين مطالعه انجام شده ا ست

(37 و 56).در اولين مطالعه بل[1] و همكاران(1988) تاثير تمرین موازی با توالي متفاوت را بر توسعه ی قدرت و vo2max مورد بررسي قرار دادند. فرض بر اين بود كه اجراي برنامه هاي تمرين در دوره هاي متوالي ممكن است ازاثرات تداخلي قدرت و استقامت كه در موقع اجراي آن در يك زمان ايجاد مي شود جلوگيري كند(28).

بل و همكاران(1988) 14 پاروزن را به دو گروه تقسيم كرده و يك گروه به اجراي پنج هفته تمرين استقامتی و به دنبال آن پنج هفته تمرين قدرتي پرداختند،در حالي كه گروه ديگر تمرينات را به صورت معكوس اجرا كردند. برنامه ی تمرين استقامتی شامل 60 دقيقه پاروزن با شدت 90-85 درصد ضربان قلب بيشينه به صورت پنج جلسه در هفته بود. در حالي كه برنامه ی تمرين قدرتي شامل 12 ايستگاه از حرکات مقاومتي با سرعت هاي بالا به صورت چهار جلسه در هفته بود. برنامه ی قدرتي شامل اجراي دو دوره ی 20 ثانيه اي بود كه در آن 20 ثانيه كار با 60 ثانيه استراحت بين ايستگاه ها انجام مي گرفت.

نتايج نشان داد اختلاف در سطوح سازگاري هاي فيزيولوژيك در دو نوع توالي تمرين دیده نشد. اجراي تمرین قدرتي به دنبال تمرين استقامتی در مقايسه با اجراي برعكس اين تمرينات به كسب قدرت بيش تري منجر نشد. در حالي كهvo2max در هر دو توالي بهبود يافت (28). بل و همكاران (1999) در يك طرح پژوهشی ديگر مشابه پژوهش دومي با اجراي آهسته ی تمرين مقاومتي و با دوره هاي 30 ثانيه اي تمرين به نتايج مشابهي دست يافتند(27).

اين كه تمرین قدرتي و به دنبال آن تمرين استقامتي هيچ كاهش معنا داري را در اوج نيرو يا كار كل استقامتي نشان نداد ، به این معنااست كه حفظ قدرت در مقايسه با توالي تمرين استقامتي سپس تمرین قدرتي اتفاق افتاد كه به كاهش بهبود ظرفيت هوازي در طي تمرين قدرتي منجر شد. مطالعات بالا (28 و 26) برنامه هاي تمريني متوالي را بكار بردند (25 و 27).

با وجود اين در مطالعه اي، كولينزواسنو (1993) اثرات تمرينات قدرتي و استقامتي را در يك برنامه ی تمريني شامل 30-25 دقيقه دويدن با 90-60درصد ضربان قلب ذخيره بررسی کردندکه هيچ تفاوت معنا داري بين دو در ارزيابيvo2max و قدرت يك تكرار بيشينه در حركات پرس سينه، خم كردن بازو وپرس پا پس از هفت  هفته تمرين دیده نشد. بر اساس يافته هاي كولينز و اسنو (1995) فرض بر اين بود كه افزايش قدرت و استقامت نسبت به توالي اجرايي مستقل مي باشد.

بر خلاف يافته های كولينز و اسنو، در مطالعه ای كه به تازگی توسط گراويل و بلسينگ[2] (2000) انجام گرفت، پاسخ هاي فيزيولوژيكي 19 زن تمرين كرده به دونوع توالي تمريني 11 هفته اي تمرين موازی مورد مقايسه قرار گرفت.

نتايج حاكي از آن بود كه توالي تمرين سازگاري هاي قدرتي و استقامتي را تحت تاثير قرار نمي دهد، اما به نظر مي رسد سازگاري هاي هوازي را محدود می سازد. پژوهشگران از تمرين قدرتي شامل 45 دقيقه فعاليت براي پايين تنه به منظور افزايش قدرت استفاده كردند در حالي كه تمرينات استقامتي شامل 3 دوره پاروزني در هفته به مدت 45 دقيقه با 70درصد vo2max بود. آن ها گزارش دادند يك تكرار بيشينه پرس  پا در توالي قدرتي استقامتي و هم چنين توالي استقامتي قدرتي در مقايسه با گروه قدرتي در پايان دوره تمريني يكسان بود؛ در حالي كه براي هر دو نوع توالي تمريني افزايش نشان داد. افزايش پيش آزمون ها براي توالي تمريني استقامتي قدرتي معنا دار نبود(56).

با توجه به توالي تمرينات كه در بالا اشاره شد و هم چنين مطالعاتي كه روي توالي تمريني مختلف انجام گرفته است، هم چنين شمار مطالعاتي كه برنامه ی تمريني متنوع در يك روز ودر روزهاي متوالي انجام گرفت،بعيد است توالي تمريني به عنوان يك متغير، متشكل از سطوح سازگاري های استقامتی وقدرتی باشد27 )،26،37،65،42،108،.(40

Bell-[1]

Gravelle&Blessing-[2]

تمرین موازی

جهت مشاهده نمونه های دیگر از فصل 2 تربیت بدنی کلیک کنید.

نمونه ای منابع و مآخذ

منابع فارسی:

• 1- آقا علی نژاد حمید(1387)،مقایسه اثر سه نوع تمرین قدرتی،استقامتی،وموازی (ترکیب قدرتی واستقامتی)بر ویژگیهای بیوانرژیک،قدرت بیشینه وترکیب بدنی مردان تمرین نکرده.
• 2- اکبرپور(1383)، بررسی تاثیر 8هفته تمرین استقامتی،قدرتی وموازی برروی توان هوازی بیشینه وترکیب بدنی دانشجویان مرد غیر ورزشکار.
• 3- جورج مك گلاين، آمادگي جسماني پويا شيوه اي كاربردي، ترجمه: فاطمه پسند، (1384)، انتشارات پژوهشكده تربيت بدني.
• 4- حجتي، زهرا (1374)، بررسي تاثير يك برنامه ورزشي منتخب روي تركيبات بدن و توان هوازي دختران دانشجو، پايان نامه (چاپ نشده) كارشناسي ارشد، دانشگاه تربيت معلم تهران.
• 5- خالقي (1380) بررسي تاثير تمرينات تناوبي هوازي و بي هوازي بر ميزان حجم پلاسما، هموگلوبين وهماتوكريت

• 7- سندگل، حسين (1372)، فيزيولوژي ورزش، جلد اول، ناشر: كميته ملي المپيك.
• 8- ظريفي آيدين، (1385)، تاثير بي تمريني كوتاه مدت پس از تمرينات استقامتي، مقاومتي و موازي بر آمادگي عملكردي و تركيب بدن دانشجويان مرد غير ورزشكار، پايان نامه كارشناسي ارشد دانشگاه تربيت معلم.
• 9- عليجاني عيدي، علم تمرين (184)، انتشارات پژوهشكده تربيت بدني.
• 10- فاكس و متيوس، فيزيولوژي ورزش، جلد اول، مترجم: اصغر خالدان (1368)، ناشر: دانشگاه تهران.
• 11- فاكس و متيوس، فيزيولوژي ورزش، جلد دوم، مترجم: اصغر خالدان (1368)، ناشر: دانشگاه تهران.
• 12- كماسي، پرويز، حسيني، زهرا (1367)، آمادگي جسماني عمومي، انتشارات كميته ملي المپيك تهران.
• 13- گايتون، اَرتور؛ جان، هال، فيزيولوژي پزشك، ترجمه: فرخ شادان (1377)، انتشارات چهره.
• 14- مكارديل، كچ، فيزيولوژي ورزش، جلد اول، ترجمه: رضا معيني؛ حميد رجبي، فاطمه سلامي و … (1374، ناشر: مبتكران)
• 15- ميناسیان(1381) مقايسه اثرات برنامه ي بیش تمرینی تمرينات قدرتي و استقامتي بر تغييرات فيزيولوژيك و بيو شيميايي بر مردان جوان ورزشكار
• 16- هافمن، جي، اصول برنامه نويسي تمرين، مترجم: علي نژاد، حميد و سوري، رحمان (1382)، دنياي حركت.
• 17-یونسیان (1373)بررسی تاثیر برنامه ی ویژه هوازی بر ترکیب بدنی وهورمون های تستوسترون وکورتیزول مردان روزه دار.
• ….
• …

نمونه ای از منبع لاتین:

18. A. Hyward. Bannen. Et al. (1993). Prediction of Maximal Oxygen Uptale in Naggage.

19.Abernethy, P. J & Quigley, B. M. Concurret Strength and Endurance Training of The elbow Extensor. Journal of Strength ad Conditioning Research, 7 (4), 234-240, (1993).

20. Adams, G. R, Hather, B. M, Baldwin, K. M & Dudley, G. A. Skeletal Muscle Myosin Heavy Chain Composition and Resistance Training. Journal o Applied Physiology, 74 (2), 911-915(1993).
21. Baker D, The Effects of an In-Season of Concurrent Training on the Maintence of Maximal Strewngth and Power in Professional and College-Aged Rugby League Football Players. J. Strength Cond. Res. May: 15(2): 172-7, (2002).
22. Balabinis CP, Psarakis CH, Moukas M, Bassiliou MP, Behrakis PK, J. Strength Cond. Res. May: 17(2):393-401, (2003).
23. Ballor, Dl, Pohelman, ET (1992), Resting Metabolic Rate and Coronary-Hart Disease Risk Factors Aerobically and Resistance- Trained Women American Joumal of Clinical Nutrition.
24. Banz Wg, Maher, MA (2003). Effect of Versus Aerobic Training on Coronary Artery 85 (3).312-279
25. Barifi, G. Homoral Ramo Cortisol Testosteron As A Maker of Exhaustion in Athletes The Jornal of Sport Medicine and Physical Fitness 38(1), 91-92, (1998).
26. Bell, G. J. Syrotik , D, Martin T.P. Burhum, R & Quinney, H. A. Effect of Concurrent Strength and Endurance training on Skeletall Muscle Priorities and Hormone Concentrationsi in Humans Europan Journal Applied Physiology, 81 (5), 418-427, (2000).
27. Bell, G. J. Penerson S. R. Wessel J, Bagrall , K. & Quinney, H. A. Physiological Adaptations to Concurren Endurance Training and Low Velocity Resistance Training Intermationa Journal of Sports Medicine, 12 (4), 334-390(1991).
28. Bell, G. J. Peresem, S.R, Qainney , H. A & Wenger H. A. Sequencing Often durance and High Velocity Strength Training Camanation Journal of Sport Science , 13(4), 214-219, (1988).
29. Bell, G.J. Pererson, S. R. Wessed J. Bxgnall, K. & Quinney, H. A. Adaptations to Enduance and Low Velocity Ressistance Training Performed in A Sequence Candian Jonrnal of Sport Sciece , 16 (3) 186-192, (1991).
30. .
31. ….
32. …

تمرین موازی

https://digitalcommons.usf.edu/edj_etd/